Yedi Yirmidört. Şiiri - Ziya Gökmenoğlu

Kahrıma yol açan, sendeki kibir
Kalıcıysa eğer, sil, üstünü ört,
Acaba; her falım, o yüzden midir,
Tersine çıkıyor, yedi yirmidört.

Aslolan güveni almakken öne
Sen çektin bilerek, bir başka yöne,
Severek katlanmak, dünden bu güne,
Canımı yakıyor, yedi yirmidört.

Gücenmiş olsam da aramam sanma,
Sen unut istersen, adımı anma,
Gözyaşım sel olup, taşmıyor amma,
İçime akıyor, yedi yirmidört.

Ayrıldık demedim hiçbir kimseye
Dilim varmaz oldu, küstük demeye,
İçimde, gün gelir, dönersin diye
Şimşekler çakıyor, yedi yirmidört.

Yüreğim erirken özlem yasında,
Bedenim ilkbahar yaz havasında,
Aklım bu açmazı, laf arasında,
Başıma kakıyor, yedi yirmidört.

İşte son durumum işte son detay,
Sitemimi hoş gör, özlemime say,
Burnuma mislerce, sene, hafta, ay,
Saçların kokuyor, yedi yirmidört.
Saçların kokuyor, yedi yirmidört...

(İst. 14 / Kasım / 2014)