Yedi yıl Şiiri - Burak Küçük

Nefret ediyorum bazen kendimden
Boş hayaller kuruyor
Yalan söylüyor ve inanıyor
Olmayacak umutlara kapılıyorum

Ne olacak diye düşünmüyor
Kelimeleri tartmıyor
Geleceği düşünmüyor
Geçmişi unutamıyorum

Tek bir hadefe koşuyor
Diğerlerini es geçiyor
Başlamadan bitiyor yarışım
Başlangıçta kalıyorum

Ne yaptığımı bilmiyor
Neye inandığımı bilmiyor
Ne uğruna yaşadığımı bilmiyor
Sadece nefes alıp veriyorum

İki şey biliyorum
Sen ve ben
Tek şey biliyorum
Aşkımız imkansız

Değişen sadece takvim yaprakları
Ben aynı ben
Günü sabitledim gecelerse dert ortağım
Tarih sekiz ocak iki bin dört

Bak üzerinden yedi koca sene geçmiş
Lise,üniversite ve askerlik bitmiş
Ama ben beni bıraktığın yerde
10-G sınıfındayım

Konuşamıyor
Hayallerle yaşıyor
Yalanlara inanıyor
Unutamıyorum seni

Neler değişmedi ki yedi yılda ve senden sonra
Okudum adam oldum
Hayalini kurduğum işi yapıyorum
Ama hep eksiğim

Eksiğim çünkü
Ruhum yok
Gençliğim yok
Heyecanım yok

Eksiğim çünkü
Ben senden sonra öldüm
Bu satırları yazan benim
Fakat yaşayan ben değilim

Eksiğim çünkü
Yüreğim sende
Beynim sende
Ben sendeyim

Seni görüyor
Seni duyuyor
Seni hissedemiyor
Sana dokunamıyorum

Yedi yıl sanki tek bir gün
Sanki dün yanımdaydın
Sanki dün aynı sırada oturuyorduk
Sanki dün simitçide çay içiyorduk

Yedi yıl bekledim
Yetmiş yılda beklerim
Döneceksen eğer
Tekrar benim olacaksan

Her şeyi söyledim satırlarımda
Seni seviyorum demek haddim mi bilmiyorum ama
Ben seni gerçekten seviyorum
Hem de anlatılamayacak kadar çok
Hem de taparcasına seviyorum