Yedi Yıl Şiiri - Uğur Musab Şahin

Onbir yıl arşınladım, taşlı çamurlu yolları.
Sabırla tuttum, o şefkatle uzanan kolları.
Karmaşık trafikte, öfkeli minibüsçüsü
Her köşe başında dilenci, falcı büyücüsü
Pasaj köşelerini tutmuş, yalancı emlakçısı
İyisini gösterip, çürük dolduran pazarcısı
Camiler tıklım tıklım, alabildiğine de dolu
Ben burada gördüm, Cehenneme giden yolu
Kebair günahlarını burada tattım ve battım
Ben burada aldandım, zira burada aldattım.
Çark caddesi, uzun çarşı, bir de katlı pazarı
Aynı gün dört mevsimi yaşarsın, kışı yazı
Abaza, Çerkez, Arnavut, roman, laz, manavı
Yara almış ahlak ve din, bu da en acı yanı
Pazarlık sünnettir, bizim Anadolu illerinde
Ne sünnete riayet, ne ahde vefa o sözlerde.
Afetlere rağmen, bu insanlar ders almamış
İnsan sayısı arttıkça, insanlık da azalmış.
Futbola beşik, bürokrata eşik, sanayide reşit
Yollar kazık, memura yazık, iyi ve kötü eşit.
Oysa yeşili, mavisiyle emsalsiz bir coğrafya
Sokak ortasında cinayet, kaçakçılık mafya
Hani geçmişine destanlar yazılan, o nehir
Umarım hiç üzmemiştir eleştiren, bu miihir
Oysa, binbir başlı kartala namzettir Sakarya.
Şöyle silkin kendine gel, üzme beni kanarya.
2002