Yedi Yıl Şiiri - Osman Erdoğmuş

YEDİ YIL
(Menduh’a)

Bir çift kara göze
Gitti tam yedi yılım
O efsunlu bakışları
Yüreğimi yakışları
Sevdalı rüzgarların
Coşkuyla dalgalandırdığı saçları
Unutmam unutamam

Kara gözün,kara saçın
Kaderine bulaşmış
Kalbini de karartmış
Hayatından silmişsin baharı
Solun hazan,sağın kış
Umutların,hayallerin
Birbirine karışmış.

Mademki gidecektin
Beni terk edecektin
Niye girdin kalbime
Yedi yılda kurduğum gönül sarayımı
Bir çırpıda yıktırmam.

Ben seni yürekten sevdim
Kara gözlüm
Dünyayı verseler de
Unutmam,unutamam

Kara gözün aşkına
Kara kaşın aşkına
Güldüğünde yanağında oluşan
Gamzelerin aşkına

İsmin söylendiğinde
Atışları hızlanan kalbim aşkına
Sesine duyduğumda
Gevşeyen hücrelerim aşkına
Ayırma beni,senden
Çevirme şaşkına

Nasıl güneşe muhtaçsa kainat
Havasız yaşanmıyorsa nasıl
Sana öyle muhtacım işte
Ve şundan emin ol ki,seni
Şu alemde benim gibi
Bir seven bulamazsın.

Buna yedi yıl şahit
Şahit aylar,saatler
Şahit el ele ve sessizce
Konuşmadan yürüdüğümüz saniyeler

Sensiz hayat ölüm
Ne çıkar
Yaşasan,yaşamasan
Sen çekip gittin ve unut diyorsun
Yedi yılı silmek kolay mı
Kolay mı seni dünyamdan atmam
Hayır,hayır
Ben seni sevdim kara gözlüm
Unutmam,unutamam.

(Bu şiir Memduh’la Kara gözlüsü arasında geçen anlaşmazlık anında yazılmış olup
,-Şirin- şiirinde olduğu gibi şiir kerametini gösterdi ve bir ay sürmeden evlilik kararı
alıp düğünlerini de yaptılar. Bize de mutluluklar dilemek kaldı.)