Yedi'ye çeyrek kala Şiiri - Şengül İhtiyar

Kırık pencereli viranemin önünden
Karanlığın aydınlığa dönüşüydü geçişin
Kanadımı kırıp iki yana savruldum
Tutsaklık var özgürlüğümde
Yokta sayamadım Seni
Vardın ya bütün yasaklara inat
Kırık kanatlı kuşun
Garipliğiyle sevdim seni

Yediye çeyrek kalasında
Bütün saatlerim
Bahar ayları kararmaz hava buralarda
Akşamın Yedi’ye çeyrek kalasında
Bekler yüreğimin çarpıntısına inat
Korkulara inat,yasaklara inat

Her akşamın yediye çeyrek kalasına
Sevdalandım seni getirdi bana
Tüm kuşatılmışlıkları attım bir kenara
Çelik bir elbisem vardı üzerimde
Yıprandığında yırtılmasın diye
Biçilmiş kaftan gibi
Çıkarıp savurdum rüzgarlara
Yıkık viranemin camını
Açtım akşamın yediye çeyrek kalasına

Adı neydi
Nereden geldi
Kimin nesi,
Severmi beni
Gülermi çelik elbiseme
Vazgeç diyebilirmiyim kendime

Neysede günün diğer saatlerine
Akşamın yediye çeyrek kalası
Koymuyorki halime

İki yıl geride kaldı
Hala adı yok
Geldi gidermiydi
Nisanın yaz yağmuruydu
Çıktım akşamın yediye çeyrek kalasına
Viranemin perde arkasında
Kırık camından uzak
Islak sokak kenarında
İlk sesiydi ilk selamı
Ürkek,Sessiz ayrılmak geldi yanından
Ne olur gelme
Birgün gidersin diyemedim
Hasretlere uğurlamak seni
Acıtır yüreğimi sevmişim be seni
Gideceksen al götür bu zavallı beni
Bütün baharlarımı dul bırakıp
O viraneye üzerime yıkıp
Çelik elbisemi bana bırakıp
Geldiğin yollardan gitmedin mi Sevgili…..
Hala aynı çelik elbisem
Hala emanetin saçlarım
Dünya gözüyle bir kere görsem
Son kalan çeyreğinde ömrümün
Hala yediye çeyrek kala
Bıraktığın gibi tüm saatlerim
Sevemem kimseleri ben
Sende gitti yüreğim
Dayanacak halde yok
Vefasızlığına sitemim
Tükendim sensiz birtanem
Buda benim Son demim!