Yedi veren yürek Şiiri - Oktay Çekal

Yedi veren yürek…

Sen olmayınca gündüzler tat vermiyor
Güneş sanki çok soğuk…
Rüzgârın dokunuşunda kaynıyor tenim
Üşüyor duygularım yalnız gecelerde
İçimdesin bin yıl gibi kökleşmiş çınarım
Sarmayınca kolların boşluğun kodesi hüküm veriyor
Gömülür gözlerim kuma kör bakar sevgim hayata
Sendelerim düz yollarda düşerim tenimden sessizce
Görmezsen sevgimi söner yıldızlar bu gece
Karanlığın ay gölgesinde zifir dökülür yüreğime
Kanarım hayat sıvımda damarlarım çözülür
Yürüyorum bu yağmurlu gecede hayalin bir şemsiye
Seni taşıyorum nefesimde çekiyorum mabedime
Seni yaşıyorum her damlanın melodisinde
Dinliyorum seni adımlarımı çağırıyor sesin sanki…
Gül yüzlüm gelincik yabanim dağların kızı
Özgürlüğün çığlığı sevgi yumağım
Dalgınlığımın sebebi sevgi soluğum
Sevgimin has bahçesi yedi veren yürek…

Oktay ÇEKAL
01.11.2012–01.36