Yedi Uyurlar Şiiri - Mahmut Nazik

YEDİ UYURLAR

Rivayet odur ki
Bir kral vardı
Adı Dokyanus
Adı nemrut
Belki de Neron
Ne fark eder
De ki Selim

Ne adalet
Ne merhamet
Ne de nedamet
Kan damlayan kılıcı
Haraç, rüşvet
Bacalardan tüterdi acı
Bu topraklarda zulüm
Sararmış sakalıyla Dokyanus
Zalim mi zalim

Her yerde
Kol gezerdi
Korku baskı
Ve zulüm
Ve ölüm

Savaş tanrılar'ı Eris
Nifak tanrısı İris
Kralları Dokyanus
Tam tekmil bir iblis
Su katılmamış deyyus

Etrafında yedi kişi vardı kralın
Solundakiler Ashabı Yesar'dı
Sağındakiler Ashabı Yemin
Birde köpekleri Kıtmir’di.

Hepsi de kıtlığın fukaralığın
Açlığın ve alçaklığın
Hak’tan değil,
Halktan değil
Vurgunun bataklığında
Soygunun balçığında büyüdüğünden
Adları kadar emin.

Korkup kralın şirretinden
İtlerinin pisliğinden
Şeytanı şaşırtan şerrinden
Tanrıların iblisliğinden
Bir aaah ettiler
Öyle içten
Öyle derinden

Ama ne gelirdi elden
Düşman insan donunda şeytan
Kendileri insan
Kendileri halim selim
Taze bebek kadar mazlum

Kaç yıl geçti bilmem
Belki beş yüz
Belki bin yıl
Kutsal Kitapta üçyüz dokuz…
Uyandılar
Uyudular uyudular
Sonrası malum…

Derler ya:
‘Asıl azmaz, bal kokmaz...'
Bir köpekleri,
Vaz geçmedi köpekliğinden
Yeni Nemrutlar buldular
Yeni Karunlar Firavunlar

Her neyse
Kapısında kuldular,
Yine korku yine kin
Filistin askısı
Domuz bağı, giyotin

Zamana uydular.
Can dediler cana
Kin dediler kine
Kan dediler kana doydular

Harun’un giysisini giyip
Kutsal sözlerden deyip
Soydular, soydular
Gören gözleri oydular
Karun oldular

Tanrıları Zeus
Rehberleri Eris
Kendileri iblis
Abdestli cani
Besmeleli şeytan
Ne ar ne haya ne namus
Riya hile yağmadan tertip
Dört dörtlük deyyustular

Eskinin makûs kuzusu mazlumuydular
Onlar artık
Ateş gibi gazap
Cehennem gibi azap
Kapitalist, emperyalist
O kadim kâbus Dokyanus’tular.

Mahmut NAZİK 4.10.2009 Mersin