Yedi tepeli şehir Şiiri - Nevin Bahtışen

Sana aşık bir kalp.
Yedi tepeli şehrim benim.
Sen Allah'ın bir lütfusun.
Seninle yaşamak bir başka biliyormusun?

Boğazın varya hani martılar dolu
Cennetten bir köşe sanki.
Denizin anlatıyor seni.
Surların el açmış yalvarıyor senin için.

Her köşeden dua yükselir göklere.
Ayrı köşende kadehler tokuşur şerefe.
Satıcıların sesleri neşe katar sana.
İstanbulum özgürlükler şehrim.

Seni rabbim donatmış tarih ile.
Gözleri mavi gelin, yeşil halı sermiş ayaklarına
Sümbüller, güller feda olmuş sana.
Benim güzel şehrim İstanbulum.

Ama ben sana aşık.
Bu kalp senin için atar.
Hergün biraz daha tanımak,
Aşkıma bir ilmik daha katmak için.

Sen köprüsün medeniyete.
Açmışsın kollarını asyaya, avrupaya.
Kalpleri esir etmişsin kendinde.
Harika şehrim İstanbulum.

Dinliyorum seni içten içe.
Dinliyorum gözlerim kapalı.
O martılar, o dalga seslerini.
Kulağını yırtarcasına vapur düdüğü.

Kız kulesi bakıyor mağrur ve gururlu.
Karşısında birbirinden alımlı sarayların.
Boğaz kıskandırıyor inan hepsini.
İstanbulum bitiremem anlatsamda seni.

Seninle İstanbul'u geziyorum.
Kaybolduk tarihin gizemli yollarında.
Yerebatan sarayı, kapalı çarşısı.
Ne güzel Eminönü'nde balık ekmek arası.

Daha başka şiirlerimde var.
Sana okumak isterdim.
Bir şair gibi değil;
Sana aşık biri gibi İstanbul'um...