Yedi Tepe, Yedi Erdem!..

İstanbul özlemim, sevdam,

İstanbul yitiğim...

Ruhum nüshasıdır o civelek yarin, yakar her an gönlümü.

Kavgaların asilliğe ulaştığı şehir, uğruna can konan yedi tepe,

Şahı Sultan-e, yedi erdem...

Gıpta edilmez mi Fatihe ve Ona bahşedilen Cennete?..

İstanbul yedi tepe,İstanbul yedi erdem!..

Ey ezeli cennet sende saklı abu hayatın sırrı ve toprağında yatar kaybetmenin onuru!..

Yedi tepe, yedi erdem; sensiz her anım ahu-zar.

Derbederim şimdi tek sevincim senli anılarım.

Gök yüzü hiç bu kadar manalı görünmemişti gözüme,

Ağlayan yalnızca ben miyim; yoksa ayrılığımızda yasımıza eşlik eden gök kubbe mi?

Martıların çığlıklarının sebebi yaklaşan matemimizi sezmelerindenmiş,

Bir dilek hakkı verilse duam olur o yedi tepe,

Mahşerde sorulsa kaldı mı Dünya'dan arzun? Derim: - Evet verin bana o yedi başlı ejderimi...

Kavuşamadığım vuslatım, yarim, özlemim!..

Yedi tepe yedi erdem... İstanbul, yalnız İstanbul!..

Tek pişmanlığım şimdilerde seni sende az yaşamışlıklarım,

Ne vardı daha çok solusaydım seni ve sarsaydın toprağınla tüm bedenimi...

İstanbul'dan ayrılık ecelin hayat bulmuş hali!.. İstanbul'dan ayrılış kor ateşi kalbe misafir ediş..

Kırgınlığımın asilzadesi, sol yanımda atan saatin zembereği,

İstanbul yedi tepe, yedi erdem...

Anlatmaya yetmez yüceliğini hiç bir kulun kelamı,

Kelamları yüceltendir senin hasretin.

Bilinmez son bir kez daha görür müyüm seni? Kavuşur mu aşık maşukuna?..

Sevdalar sen olunca onurlanır, acılar senin için balı kıskandırır.

İstanbul yedi tepe yedi erdem, İstanbul yedi başlı ejder!..

20/04/2015 23.36

- A. Hakimm.. -