Yedi tepe üstünde, seyre dalmış bir âhû
Kucak açmış şefkatle, der ki bağrımda uyu
Ey İstanbul, İstanbul, sen annesin ben yavru
Sen de tattı bu gönlüm, müjdelerle sürûru.
Sen de buldu bu gönlüm, kalbimdeki huzûru.
Daldığım ân uykuya, beni bekler bir rüyâ
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta