Yıktın geçtin de beni gören ayakta sanıyor,
En nihayetinde hayat işte, devam ediyor;
Dünya dönüyor, dönecek de ancak sensiz çekilmiyor,
İnan ki babam gidişini aklım hiç almıyor.
(25.09.2019)
Şubatın yedisi, amansız ayrılığımızın tarihi,
Umutların son bulduğu vakit, akşamın en sancılı saati,
Babam, canını verdiğin o an sanki şah damarım kesildi.
Acıların en büyüğü bence, ocağımıza düşen ölüm ateşi
Tarumar oldum, yandım, içimdeki çığlık yeri gögü inletti.
(06.02.2020)
Kayıt Tarihi : 19.12.2020 02:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
2015 yılında vefat eden babacığım için ölümünün 5. yılında kaleme aldığım şiir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!