Yolcu/yoluna Aşık Ayaklar

...
ah yâr!..
merhametle kanattığın dudaklara
ateşten bir gül yakışıyordu
güller ki kokusunu bir pervanenin
uykusuna aşılıyordu

"bir ben içinde ben'den" başladı kuyular
suyunu kurutup yakmaya
İçinde mukaddes uçurumlar
yüzümde bir kök telaşı
ilahi vadesi noktalanmış bir yağmur damlası gibiydi
ah o göğe geri çekilen kanatlar

kanatlara azap değdi
yıkıldı hatlar
söndü ışıklar
karanlığa ter akıtıp gömüldü kuşlar
dalına göz koydum
çalım etti lale
isini derdiyle şıralayıp gitti yüreğimin
ses versem yıkılır kalem
söz etsem çakılır bir kırık lâl'e
üstünü karalayıp gitti cümlemin
gördün mü

ah yâr
harekesi devrilmiş bu yalnızlık nereden
kimindi bu ferman
kimindi bu sırtından nûn oyulan endam
yıldızları bir bir sıfırlandı gecelerin
doymadı zemin
acı toprağa kök salanda
vakit sulara beste yakanda yâr

ah yoluna âşık ayaklar
yürüsem ..
aşınmaz mı her adımda bir âlem
taşınmaz mı her aşımda bir mânâ
her soluğum anonim bir yolculuktur sana
derdimi yükleyip karışsam tozuna
şiir olup kıvrılsam kapına
erenlerinden olsam
erer miyim sabahına yâr

aklıma işgaller dayandı
kavga aralarına sızan bu şeytanı kim andı
sorular da/yandı durmadan
isminden alev aldı uzaklar
saflar yandı
kitaplar yandı raflar da yandı
her çiçeğin özünde bir orman
özünde özüm yandı hasretinden yâr

bir alev ki
sazlığını baştan başa yakıyordu
o sazlık ki bülbül olmuş
vuslat" diye şakıyordu

yırtıldı zarım
sesimi kurban etsem kıblene
yavaş yavaş biriksem avuçlarında
çarpar mıyım ben de yüzüne yâr

_boran