yedi kat yerin dibindeyim,
ahdım var, bedduam sana,
gün yüzüne çıkmıyor gözyaşlarım,
ortak oluyorlar bana.
söz vermiştin unuttun mu,
mutluyun, mutlyudum hep mutlu kalacaktık.
gelinligini ellerimle giydirmiştim,
tacındaki çiçekleri gözlerinden almıştım.
bedduam var demiştin ya,
bedduam var benim sana.
ellerime bakıyorum karanlıklarda,
bakarsam, aydınlıklarda dayanamam.
hani mutluydun,seviyordun hani,
ne oldu, neden gittin,
ipek yolundu,beyaz da gelinligin,
rengini neden degiştirdin, neden? .
gözlerim mi, baköa tanıyamazsın artık,
yüzüm mü,hatırlamazsın ki,anlatmam sana.
ellerim, yok artık senin için kurudu,
dudaklarım, topraklara karıştı,
bedenim,tanınmaz halde, anlatmam
kalmadı eşim, dostum, ahbabım.
kurudu, döküldü,çatladı bedenim,
bir tek özelim kaldı,yıllar öncesi gibi....
28.09.2011
Atilla DurukanKayıt Tarihi : 28.11.2011 13:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)