Yedi Kat Şiiri - Aycan Kara

kat kat yüzüm;
ilk kat
yeni alınmış bir kitabın kapağı

bir alt katta
kaybettiğim mahalle parkı
salıncakları çalıyor omuzlarım
unutmuyorum kaydırak cızırtılarını

bir alt katta
emekli maaşını bekleyen
eski bir radyo
düğmelerinden birinin yüzü çilli

bir alt katta
onu arıyorum
tavanlar bulaşmış üzerine
bulamıyorum

bir alt katta
örtüsünden terlemiş
bir fiskos
nefes nefese koşuyor
cam kenarına

bir alt katta
en sevdiği yemek kokusunu
özleyen bir tencere
gözü hep diğer tencerenin kapağında

bir alt katta
umudunu yitirmiş bir balkon
içinde susamış çamaşırlar asılı
iki insan, ikiside yaşlı
her akşam iki kişilerdi
teyze öldü
yaşlı adam, şimdi
yalnız oturuyor orada.