Konusu kendisi olmayan herkes hikâye anlatıyordu:
Birinci hikâye, dinleyicisi önemsizdi,
Tüm çabası kendi sesini geçebilmek.
İkinci hikâye, suskundu,
Kendi hikâyesinde kaybolmuştu.
Üçüncü hikâye, kendisi şahsen bulunmuyordu.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta