On beş gün önceydi. Alnımdan öptü. Gülümsedi, sol yanıma oturdu, sağ elini yavaşca dizime vurdu.
Yeni uyanmıştı, gözleri kısık kısık..
Yedi gün önce öldü.
Aradılar beni, söyleyemediler. Ağladılar.
Fotoğraflar kaldı geriye. Biraz kırgınlık. Biraz öfke.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Sevgili Halil;Sayfanızdaki tüm çalışmalarınızı okudum,hepsi birbirinden harikaydı.Tüyler ürperten yerler oldu.Tek kelimeyle kutluyor ve başarılarınızın devamını diliyorum.+10
Çok ama çok duygulandım..Gerçek bir hikaye olmasın diye temennide bulundum okurken dayanılması çok zor bir durum...
Anlatım harika,duygu seli...
Kutlarım...
Hüzünlü duygu taşımına uğramış dizeler- gerçek öyküyü bilmesem de çok etkilendim- saygılar...
bu nasıl şiir yaa.. beni ağlattınız akşam akşam... :((( böylesine sitemli acıklı hüzünlü sıcağı sıcağına bir acıydı şiir.. böyle acı kutlanır mı, hayır kutlanmaz ama kaleme can acısını yürek sancısını döken şahsınızı kutluyorum..
Çok hüzünlü duygu dolu bir şiir. Kaleminize yüreğinize sağlık. Kutluyorum Sayın Halil Yurtsuz
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta