Yedi Gün Önce Öldü. Şiiri - Halil Yurtsuz

On beş gün önceydi. Alnımdan öptü. Gülümsedi, sol yanıma oturdu, sağ elini yavaşca dizime vurdu.
Yeni uyanmıştı, gözleri kısık kısık..

Yedi gün önce öldü.
Aradılar beni, söyleyemediler. Ağladılar.

Fotoğraflar kaldı geriye. Biraz kırgınlık. Biraz öfke.
Korkunç şeyler kaldı.
Toprak canım, senin üzerine yakışmadı.

Ağladım.
Nasıl oldu da yanıma gelip silmedin gözyaşlarımı?
Nasıl oldu yüzümü avuçlarının arasında saklamadın?
Söylesene.
Konuşsana!
Bağırsana lan.
Kalksana...
Yürü hadi.
Baksana gözlerime.
Söz vermiştik, hatırlasana..
Üşüyorsun.
Sarılsana!

Yedi gün önceydi.
Sokak ortasında vurdular..
Yüzüne bakamadım.
Buz rengiydi gazetelerden dışarı çıkmış elleri.
Kanı sıçramış duvarlara kıpkırmızı..

Derin bir şey bu hissettiğim.
Bugün ilk kez fotoğraflarına baktım.
Canım, ben bu ölüme hala inanamadım.

Sanki kalkıp gelsem, kapıyı sen açarsın.
Gülümser.
Kısık kısık bakarsın.

Siz hiç aradınız mı bir ölünün numarasını binlerce kez.
Uyumadan.
Siz kızdınız mı bir ölüye?
Siz hiç korktunuz mu inanmaya bir ölüme?

Canım, kapındayım.
Açsana!