Tenha, ışıksız, nemli duvar.
Baş önde, hayaller, akıp gider kaydırakta,
Çocuk ruh, yaşlı bedene mahpus,
Sırtını dayamış duvara mazlum,
Kıvrılmış bir virgül gibi,
Fasılalarla noktayı düşünen beyin,
Siklon bu, kendi içinde,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta