Yedi Şiiri - Serkan Yıldırımoğlu

Bu gece sessiz, bu gece uyanık
Ellerim terli, toprağım kurak
Gözlerim kanlı, bineğim Burak
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

Yatağım taştan, yastığım hasır
Uykum uyanık, bakışlar kahır
İnananım az, imanlar bakır
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

Bir büyük meleğin çağrısındayım
En büyük düşmanım, en küçük dayım
Sormaktan acizim, bir istasyondayım
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

Gider isem bir dağa bilinmeliyim
Yüz yıllık mabet de görünmeliyim
Arkamda saf tutanca sevilmeliyim
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

Her katta karşılamalı yedi peygamber beni
Sevdası ile esir etsin Rahmanım beni
Selamını yollarken dedem, demeli beni
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

İnişim çıkışım kadar sesiz değilse
Bakırlar eğilir; tunç, çelik değilse
Her inananım bir Ebu Bekir değilse
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

Sözümün ben değilim esiri
Ne Resulüm, ne de onmaz bir deli
Göğsümü gerdim, deşsin bir namert eli
Çıkmalıyım bu gece göğün yedi katına

31.07.04