Yedi Şiiri - İsmail Akyüz

Evet çok zaman geçti ben de yaş aldım epey
ihtiyarlığın sınırlarını aşmak üzereyim
belki de bundandır çok şeyini unutmam
belki de bir süre sonra hiç anımsamayacağım
seninle ilgili fiziki her şeyi unutacağım
boş bir hayal gibi kalacaksın ne kadar kötü değil mi
senin yüzünü bile anımsayamamak
dudaklarını gözlerini hayal edememek
oysa yıllarca her gün saatlerce gördüğüm dokunduğum
her çizgisini ezberlediğim ellerimin içine alıp sevdiğim
ve öptüğüm yüzünü hiç hatırlamamak ne kötü
ve sonra sesin şimdi sokakta ya da herhangi bir yerde
arkamdan seslensen İsmail desen ben sesini duysam
senin sesin olduğunu anlayamam hiç sanmıyorum
unuttum sesinin rengini de tonunu da
duyduğumda çok mutlu olduğum
bir bir silinip gitti bende bıraktığın izler
bedenimdeki parmak izlerin dudak izlerin bile
kaldıysa bilmediğim birkaç izin daha
eminim onlarda silinecektir çok geçmeden
hepsi acıtan birer vefasız senin gibi