Yedi kere, dedim,
Tanrım! Cennette miyim?
Yedi kere yumduğum gözüm.
Ve her açıldığında
Kehribar yüzüğümde
Kelebeğe gülümsedim....
Yedi kez
Düş/tüm kendi gölgeme
Dizlerimde ki yaralar!!! sarılmış yaban otlarına.
Derdim dermanım kendimi, bildim...!
Yedi kez oturdum Sessiz
Göl kenarı!
Taşladım kendimi
Suda yansıyan yüzüm,
Yüzümde hüzün...
Yedi kez güldüm,
Ve sarının her tonuna !...
Kayıt Tarihi : 5.12.2021 09:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayşe Dikici](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/12/05/yedi-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!