Yedi Şiiri - Bilal Aslan 3

saat 7
bir pazartesi sabahına uyanmışım
ve bu sabah en çok
ölmek cezbediyor beni
hiç etmediği kadar
bir neden arıyorum bu hayata tutunmak için
saat sabahın yedisi

aşık oldum demiştim son zamanlarda
bu aşk beni tutar mı şimdiye?
yaşadığımın aşk olup olmadığını
geçmişime bakarak anlıyorum
ah bilirsin denediğimi her şeyi
imkansızımla birlikte olmak için
ah bilirsin değişmeye çalıştığımı
kendimi unutup onun olmak için

ne evren bilir sorularımın cevabını
ne tanrılar
ne de banyomdaki her saniye intihara kalkışan damlalar
her gece sorarım kendime
ne için yaşıyorsun sen bu dünyada diye

sonunu yakalayamadığım karanlıkla bakışmak
ruhumu hapseden bu tenime bir ıstıraptır
fakat anlaşılır mı sessizlik
sana olan duygularımı dile getirdiğim zaman
olanaksızlığı ortadan ikiye yarmak
musa'nın asasıyla mümkün müdür
hayalimin parçasına tutunmak
ya da
seni serçe parmağından bile olsa tutmak

kalbim kararacak yavaş yavaş
senle bu duyguyu paylaşmadıkça
farkındayım
ve suçlayacak seni parmaklarım
isa gibi gerileceksin ruhumun orta yerinde
bir daha indirilmeye tenezzül edilmeden
o yüzden
şimdiden özür diliyorum senden
ihanet etmeden önce sana
gözlerine iyice bakmalıyım ki
bana olan nefretinin doğuşunu hissedeyim
ve nefesini duyacağım ki
alevden duvarlar örülsün aramızda
bir daha birbirimizi görmemek umuduyla...