Yedek parça niyetine Şiiri - Gürbüz Öztürk

Organlarını da satabilse
çocuklarının açlıktan sırtına yapışmış
bağırsaklarını ve büzüşmüş midelerini
ayrıştırabilirdi belki,
küçüçük midelerinin çeperlerini
belki asit salgınından koruyabilirdi,
sıcak bir çorbanın
nelere kaadir olduğudur bu,
bunu bilirdi.
'Alın beni alın
satıyorum kendimi
yedek parça niyetine
işe yarayan organlarımı
Allah aşkına alın'diyordu.
Oysa kocaman demir ellerine
verilse kocaman bir balyoz,
kızgın kor'dan bir demiri
bir defterin yaprağına
dönüştürebilecek kadar dövebilirdi
hiç yorulmadan.
Ama bağırıyordu
insanların da gezindiği meydanda
'Alın beni alın
satıyorum kendimi
yedek parça niyetine
işe yarayan organlarımı
Allah aşkına alın'diyordu.
Ve hiç hastalanmamıştı bugüne kadar
hastalanacak kadar zengin olmamıştı
olamamıştı bir türlü.
Ve bunu bilen kafası,
herşeye rağmen sağlıklı
gövdesinin üzerindeki kafası
yoksul ayaklarına hükmediyordu
taşıma zorunluluğundan bahsediyordu.
Bunu hiç itirazsız yapmıştı
bugüne kadar,
ama buraya kadardı
çıplak ayakları
ciğer gibi parçalanıyordu
kaldırımlara sürüyordu bir fırça gibi
onları artık yürümeyen bacakları,
artık belinden aşağısı
iki hantal bacaktı.
O yüzden geç kalmamalıydı
organlarını eskimeden
satmalıydı onları.
İnsanların da gezindiği bir meydan da
'Alın beni alın
satıyorum kendimi
yedek parça niyetine
işe yarayan organlarımı
Allah aşkına alın'diyordu.
Yüreğiyle kaç defa
aklına fısıldamıştı
'Birgün demişti birgün
birçok olası felaketin hiçbirinden
ziyade,
çocuklarımın açlığı. nedeniyle
kendimi satacağım
kendimi satacağım
işte o zaman
ritmik atışlarımı duyamayacak kulaklarım
o zaman sende öleceksin aklım
bana bir çözüm bul o yüzden'
Hatırlıyordu daha dün gibi
aklı da şaşmıştı durum nafileydi
onu da kilitleyen dört harfli bir kelimeydi.
Şimdi bağırıyordu,
insanların da olduğu bir meydan da
'Alın beni alın
satıyorum kendimi
yedek parça niyetine
işe yarayan organlarımı
Allah aşkına alın'diyordu.
...........
'Yedek parça niyetine'