Ye Oğlum! Şiiri - Rüştü Uslu

Uykunun kesmeyeceği bir yorgunluk
sardı hepimizin etrafını
biraz yorgun, biraz da solgunuz
Dağlar uzaktan gözükmez oldu
Yakınına varınca çekilmez…
Neden böyle oldu ki,
biz helal hayaller kurardık hep,
haramı aşımıza ve kumaşımıza bulaştırmazdık.
Bunca iyiliğin karşılığı bunca kötülük olamaz.
besleyip büyüttüklerimiz
vefaya hasret kaldı.
İşte onlar yaptı bize bunları
güneşte fazla bıraktılar bizi
derenin kenarındayken bile
sudan mahrum ettiler
hayatın içindeki oksijeni çok gördüler
sormadılar hiç neyle yaşarsın diye
verdiler önümüze bir dilim ekmek
bununla yaşarsın dedi kral
hiç düşünmedi mi acaba?
Yemek için mi yaşıyorduk?
Yaşamak için mi yiyorduk?