YB-48 Çocuklarımız! .. Şiiri - Mehmet Çoban

Çocuklar ve aile üzerine
Bir sohbete katıldım dün gece
Konuşmaların özetini,
Aktarabildiğim kadar
Size sunuyorum dizelerde

“Her birimiz,
Çocuklarımızı çok severiz..
Anneler, babalar olarak
Onların gözlerinin içine bakarak
Hep onları düşünüp
Hep onlar için yaşayarak

Bazen, sevgimiz, ilgilimiz
O kadar çok fazla olur ki,
Elimizden evlenerek gitseler de
Olur, yine gözlerimiz üzerinde
Kocaman, kocaman insan olurlar
Ama bizim için hep bebek kalırlar

Ama hayatın duvarları ayrılmalı
Her duvar iyice yerine konmalı
Güzel bir ev oluşturulmalı
O evde bir baba duvarı olmalı
O evde bir ana duvarı olmalı
Hayat arkadaşı duvarı olmalı,
Kardeşler duvarı olmalı,
Çocuklar duvarı olmalı

Ve sevgiyle,
Orantıları taşırılmadan
Evin çatısı kurulmalı
Duvarları üzerine oturtulmalı

Kız, hayat arkadaşı erkeği
Babasıyla sürekli kıyaslarsa
Oğlan, hayat arkadaşı kadını
Anasıyla sürekli kıyaslarsa

Verilen değerlerde,
Ana baba sürekli üstün çıkarsa! ..

Asla çocuklarımızın
Kendi evleri olamaz
Asla çocuklarımız
Özgürlüklerine ulaşamaz.

Tersi olabilir,

Kız, hayat arkadaşı erkeği
Babasıyla sürekli kıyaslarsa
Oğlan, hayat arkadaşı kadını
Anasıyla sürekli kıyaslarsa

Verilen değerlerle,
Ana baba sürekli geride kalırsa,
Çocuklar, ana babaya inat
Yuvalarını oluştururlarsa,

O zaman,
Asla çocuklarımızın
Geçmişle bağı tam olamaz
Asla çocuklarımızın
Çocuklarına güzel örneklikleri olamaz
Çocuklar büyür,
Dedesiz, nenesiz! ..
Torun sevgisini tadamaz! ..

Öğretmek,
Gerek çocuklarımıza
Sevgiyle - dengeyi

Kavuşturmak,
Gerek çocuklarımıza
Sevgiyle - dengeyle
Kurulacak geleceği

Bunun için,
Olmak gerek,
Her zaman,
Bilinçli, bilgili,
Ve de dengeli! ..”

Paylaştım sizlerle
Mutlu aile dileğiyle! ..

17.05.2006 - İzmir