YB-14 Birbirinden habersizler...

Biri çile çeker minderde
Biri özgüven kazanır Tibet’te
Birinin altında seccade
Biri gezer tepelerde

Her biri kendine göre
Yol çizer evrende
Bakmadan birbirlerine
İnanırlar kendilerindekine

Çağlar modernliğe ulaşsa da
Cahili cahil insanların
İnanırlar hala putlarına
Farkında değil saçmalıkların

Çileleri ateş üstünde yürümek
Oralarını buralarını şişlemek
Sırtlarını durmadan zincirlemek
Adı güya kendilerini terbiye etmek

Kimi kadınlar kadınlığı bırakır
Kim erkekler erkekliği bırakır
Dünyadan kurtuluş bu sanır
Ortada sadece bencillik kalır

Kimi kaptırmış eğlenceye kendini
Kimi insanlık bilir dünyaya efendiliğini
Kimi boş vermiş her şeyi terki dünya
İnsanlık kabus yaşıyor sanki rüya! ...

Herkesin kendine göre tanrı arayışı
Görünür farklı, farklı inanışları
Anlamak istemezler gerçekleri
Tanrı sözüdür dinlemedikleri

Onun için kimi evrende kaybolur
Kimileri benliklerde kaybolur
Çoğunluk yokluk içinde savrulur
Kader sanılan acılarda kavrulur

Kader değil bütün bunlar
Akıl edip anlasalar
Haklarına sahip çıksalar
Safsataları bir bıraksalar

Sorunlara çaresizlik sunuyorlar
Çaresizliklere çare diyorlar
Fedakarlığın adı aptallık olmuş
İnsan, kendi çıkarına hapsolmuş

Kader denilen canavar yaratılmış
İnsan çaresizliğine kurban kılınmış
Elinde gücü olanlar çare buluyor
Öldürüyor, vuruyor, hep sömürüyor

Baksalar, tanısalar birbirlerine
Anlayacaklar, sorunları hep ne?
Sorun, çaresiz düşünceler kölelikte
Çare bulanlar sürekli efendilikte

Her biri kendini kurtuluşta bulmuş
Kurtuluş dedikleri yollarda yorulmuş
Yollarına birbirinden habersiz vurulmuş
Sanki insanlar insanlıktan kovulmuş

16.11.2005-İzmir