YB-13 Babadan öğütler Şiiri - Mehmet Çoban

Güneşin sıcaklığı
Başımı kaynatıyor
Ufuktaki yeşillikler
Karşımda duruyor
Hızla yürüyorum
Onlara doğru
Bir an önce
Kavuşmak için
Derenin kenarında
Küçük bir kulübe
Önünde bahçe
İnsanlar toplanmış
Kadınlı erkekli
Hepside mutlu neşeli
Büyükleri bir şeyler anlatıyor
Onlarsa can kulağıyla dinliyor
Kulak verdim onlara
Hayran kaldım duyduklarıma

“Çocuklarım
Dünyadaki hiçbir şey
Ne yerdeki
Ne gökteki
Ne elimizdeki
Ne hayalimizdeki
Değmez
İnsanlığı değişmeye
Dünyadaki kısacık ömrümüzde
Dün doğduk, bu gün yaşıyoruz
Geldik gidiyoruz işte
Dünyaya sahip olsak ne yazar
Hepimizin sonu mutlaka mezar

Çocuklarım
Her doğan insan eşittir
Rengi ne olursa olsun kardeştir
Tarih ne derse desin
Kitaplar ne derse desin
Örfler ne derse desin
Atalar ne derse desin
İnsanlar birdir eşittir
Hepsi insanlıkta kardeştir
Onları ayıran inançları
Ortaya koydukları insanlıkları

Bilin ki çocuklarım
Kim inançta birse
İnsanlık davranışları eşitse
Kardeşinizdir onlar sizin
Ayırmak isteyenleri dinlemeyin

Çocuklarım
İnsan,
İnsanlık
İnancıyla,
Davranışlarıyla,
Paylaşımlarıyla,
İnsandır, insanlıktır

Yoksa bunlar,
Hep bana diyorsa insanlar
Onlardan uzak olun
Hep paylaşanlarla durun
Hep bana diyenler
İnsanlığı çıkarlara kurban ederler

Ne siz hep bana diyenler olun
Ne de hep bana diyenlerle olun”

Mutlu ve sevinçle
Ağaçların yaprakları arasından
Gökyüzünün parlaklığına daldım
Tanrının sözlerini geçirdim aklımdan

Kardeş ilan ettim kendime
Çocuklarına söyleyeni
Babalarını dinleyenleri
Kardeş ilan ettim insanlığa kendimi
Rengi ne olursa olsun
Dili ne olursa olsun
İnsandan yana,
İnsanlıktan yana
İnsanca olanlara

Uzak kıldım duygularımı
Bilgiyle bilinçle uzaklaştım
Tarihe gömmek için zorbalıkları
Tarihe gömmek için çıkarcılıkları
Tarihe gömmek için ayırımcılıkları

03.12.2005-İzmir