Yazsonuydu, Sen HeyecanlıSen Titrek

YAZSONU
Yazsonuydu,
günlerden perşembe, akşama doğruydu
aklıma bir hikaye yazmama beş kala
uyuyan bir çocuk terinden arınmaya çalışıyordu
gömleği ıslak, gözleri yeşile çalıyordu
gözlerini gördüm önce,
yeşile bal dökülmüş gözlerini
sonra yüzünün tamamını,
bir sahiplenme duygusu başladı bende
onu bir serüvene sürüklüyordum
benim oluyordu her seferinde
o habersiz bu resimleyişimden
yanaklarına kırmızılar çiziyordu

yazsonuydu,
cehennem yere düşmüş, yakacak adam arıyor
üzerine su dökmeli taşların, serinlemeli mekanlar
elimde ezbere güller, solgun bakıyor
dalında kurumuş akasyalar
gecenin bir vakti, taş bir zeminde
bendim, oydu yavaş yavaş biz oluyorduk
sırlarını çözüyordum bir bir, son düğmeler çözülüyordu
ellerimi, avuçlamıştı elleri
dudaklarım bilgisiz dudaklarıyla, anlamsızca öpüşüyordu
sevmek vardı tepeden tırnağa, anlayarak, görerek çılgınca
vardı ya, o ürkekti oysa, tanıdık değildi böyle anlara
o heyecanlı, o titrek
yavaşçça gitti ellerimden eriyerek

yaz sonuydu,
hava yavaş yavaş bozuyordu,
bir serin rüzgar güneşle oynuyordu
güneş çıplak, rüzgar çıplak
o bakıyordu gökyüzüne anlamayarak
ben renklerden evler yapmış, içinde barınıyordum
toprak damlar, tek gözlü pencereler
gözlerimi dökmüştüm önüne,
ellerini tutmuş, sevişmeyi kesmiş... ağlıyordum
ne olur hiç ayrılmayalım, diyordum.

güz sonuydu,
aylar geçmişti sevişlerimizden,
aynı yataklarda uyanıyorduk, ben üşüyor ona sarılıyordum
gene gecelere kalmıştı tanıdıklığımız,
beş dakikalara sığmıştı onca yaşadıklarımız
gecçeye düşmüştü sohbetlerimiz, kirlenmiş çocuklardık
ellerimi avuçlamıştı elleri,
bu kez pek içten değil,
yıldızlar azalmıştı gökyüzünde, korkularımsa artmıştı
çünkü sevgiyi bir nefeste içimize çektik
sevmeyi tükettik
kaçıyordu benden sinsice, kayıtsızdım bu gidişine

o heyecanlı, o titrek
ellerimden gidiyordu, sorgusuz sualsiz ve isteyerek
ve artık biz yoktuk,
bir ayrı ben, bir ayrı sen oluyorduk
kış sonuydu
2001