Yazsarısı Şiiri - Mehdi Doğan Sayan

Yazsarısı hatıralarda bıraktım ellerini,
en can alıcı sayfası koparılmış,
bir roman gibi.
Ve gittin, yarım kaldım.
Gittin, ağladım.
Gittin, gitmenin ne demek olduğunu anladım.

Biliyor musun biz her şeyi,
hiçbir şey paylaşmadan yaşadık
ve
yaşadıklarımızı hiç konuşmadık;
çünkü konuşmak bize yasaktı,
konuşamazdık.
Anlarsın ya, kilit meselesi,
bitmeyen bir romanın en dramatik sahnesi…
Ve gittin.
romanı yarım bırakarak,
gittin, yanına beni alarak,
gittin
gözlerini üzerime salarak.

Giderken söylenmemiş sözler bıraktın;
çünkü sen her şeyi
susarak anlattın.
Ama
artık susmak yetmiyor,
bu sahipsiz yarayı;
artık şiirler bile avutmuyor.

Konuş,
birkaç cümlede olsa konuş,
susturulmadan...

Konuşmak gerek,
kaybedilmiş bir savaşta olsa,
hatıralarıyla barışmak gerek.
Susma…Konuş!
sebebini söyle,
neden bu sessizlik
ve
neden bu sensizlik?

...susuyorsun,
bakıyorsun; bakışların mülteci,
elimi tutuyorsun; el olmuş ellerin…
Hani nerde?
Nerede göz değmemiş gözlerin?

Bil ki
ilk ve son sızısı sensin,
bu
hiçbir ağrıkesicinin tesir edemediği,
yani ağrıdıkça ağrıyan Ağrılı yüreğin
ve
bil ki
gizli öznesi sensin,
bu
kelimeleri çalınmış, sahipsiz cümlelerin...
Ve
bil ki
sebebi sensin,
bu
kendini bilmez, serseri şiirlerin…

ADANA__DÜZİÇİ