YAZSAM ÜLKEMİN
Ekmek kuyruğunda ağlar yaşlılar,
Hiç gülen kalmamış çatık tüm kaşlar,
Mutfakta kadınlar kahrını haşlar,
Bir değil, beş değil binleri aştı,
Hangi bir derdimi yasam ülkemin…
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta