Yazmıyorum Şiiri - Onur Aldemir 2

Gerçeğimi ayırt edemezken uğrardım buraya,
Kendimi anlatırdım boş satırlarda,
Gelecekten bir beklenti duymadan sanırdım yaşadığımı,
İsyanlar fayda etmez bilirdim, yine de kandırırdım aklımı.

Artık akla gerek kalmadı,
İsyanların hepsi geride kaldı,
Boş feryatların yerini neşe aldı,
Benden geriye bana bir sen kaldı.

Hislerimin adresi burası değil artık,
Kendimizi bir kötü filmde sandık,
Günün bir daha doğacağına asla inanmadık,
Fakat öyle mi öyle, güzel mi güzel yanıldık.

Artık yazmıyorum yeni şiirler,
Çünkü içindeyim artık kendi şiirimin,
Sonu gelmeyecekmişçesine içindeyim,
Asla bitmeyecekmişçesine yaşıyorum bu şiiri.

Yaşamalı herkes bir gün kendi şiirini,
Bir şiirin içinde bulmalı kendini,
Satırları dökmek için ne kalem ne de kağıt,
Bir güzele sarılmalı ve her nefesiyle yaşamalı.

Her bir nefesim sensin,
Yârdan gelen zehir de olsa gelsin,
Senden öte nefes mi alınır, söyler misin?
Dün de sensin, bugün de sensin, yarın da sensin.

Bal dedim adına,
Bal şimdi yanımda,
Gülüşümün mimarı,
Bundan öte bir huzur var mı?

Elvedadan sonrası yok sanmıştım,
Elvedadan sonrası da senmişsin,
En güzel finallerden sonra,
Yeni başlangıçlar yine senmişsin.

Kötü günüm de sensin,
Mutlu günümün sebebisin,
Hayat gibisin,
Ve benimsin.

Şarabımın parlayan gülüsün,
Rakıma hayat veren cansuyumsun,
Votkamı tatlandıran şekerimsin,
Her düşüşümde, her yükselişimdesin.

Her gülüşümde, her hüznümdesin,
Ben neysem, sen de osun,
Ben neredeysem, sen de oradasın,
Ben bensem, çünkülerim hep sensin.

Artık aradığım yerdesin,
İşte bu yüzden yazmıyorum,
Bu satırları doldurmak yerine,
Kendi şiirimi yaşıyorum.