YAZMASAM OLMAZ
O sevgili dilberi, sînede barındıran
İl’e yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Bâd-i sabâ aşkıyla, bülbülü nâlân eden
Güle yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Öyle anlar olur ki, aşkta/sevdâda yalan
Hayat biter/tükenir, “sevgidir” geri kalan
Konuştukça gönlümü, aklımı baştan alan
Dile yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Ellerin ellerimde, sarp kayadan indiğin
Gözümden hiç gitmiyor, o dalıma bindiğin
Küreği çeke çeke, denizde gezindiğin
Sala yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Yitirdiği sevgiyi, her fırsatta arayan
Gerçek insan odur ki, Hak aşkıyla kuruyan
O yârin iffetini, kem gözlerden koruyan
Şala yazmazsan olmaz, şiirin âlâsını.
Sevdânın aleviyle, kalbimi bürüdüğü
Emlik kuzu misâli, peşinden sürüdüğü
Hem de ritmik şekilde, o yârin yürüdüğü
Yola yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını.
Turnalarla selâmı, bir getiren/götüren
Âşık kimdir sorarsan, o gönlünü yitiren?
Tâ uzak diyarlardan, yârden haber getiren!
Yele yazmazsam olmaz, şiirin âlâsını…
09/11/’10
Hanifi KARA
Kayıt Tarihi : 9.11.2010 08:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)