Yazmazsam Eğer Şiiri - Necdet Arslan

Buğuya göz kırptım,kıskandın.Çekip gitti.
Dala uzanırsın ellerin ferahlar suda. Hadi şöyle bir kımıldan
Sabahı gücendirme kendine.Kokunu salmak için bari uyanır gibi yap.
Senin kokun hiç kimselerde yok.

Gölgeler değişebilir.Oysa ağaçlar aynı yerdedir
Sabahın ferahlığına sığınarak sana yakın yerlerden geçiyorum.Benzer kavuşma harareti var
Işıklar sönse de sönmese de saatin kadranında döner akrep ve yelkovan.
Sana dönüşüm de öyle

Bahar deli dolu eder insanı. Sen bahardan daha çarparsın beni.Gönlüme çağla çağla düşersin
Ah seni…Meltem baygınlığı değil içimdeki … Işığı aklaştıran beni kudurtan sensin
Şöyle bir dalıverse gamzelerin parmak uçlarıma.Sonra gözlerini molasız açıp kapasan
Ne güzelsin demek suç değil ama yetmiyor seni anlatmaya.Kavrulmuş toprakların
gevrekliğini seyre dalmak baştan aşağıya.
İhanet olur sana yalan söylemek.Saatlerin geçmesi önemli değil.
Yolcum ol yeter ki bedenimde.
Bölmeden yutmak gibi bazı şeyleri.
Seni de.

Bir kez gülümsedin bütün dalgınlıklarım buharlaşıp gitti.
İçimde kaynayan bir sıla seni konuşturmak istiyor
Esirgeme benden sözcüklerini.Ateşine dokundur cömertçe.
Bu şiir sana,senin dokunuşlarından dolayı ıraklaştı ünlemler.
Sakın silme yüreğimde yaptığın karalamaları.
Terin… Dokundurma ıslak mendili.Öylece kurusun.
Aslolan her kezinde senin etrafında dönmemdir.
Bu bir işgal değil.
Duraklatma adımlarımı.İlk gün olduğu gibi sende tutuklu kalmak giyotine
razı olmakla aynı.Kamaştır aynaya düşen renklerinle gözlerimi.
Başka bir şey istemiyorum senden. Zarımı incitmeden soy yeter

Bir yerlerde karşılaşmıştık sankilerden değil
Çetin kırılan cevizlerlerin avuçları acıtması gibi hırçınlaşarak
Bir uzaklık olmadan ne yapacaksan yap işte aniden!

onsekizmayısikibinonaltı