Yazmayacaktık Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Hep ahmak ıslatan yağmurların enayileri olduk.
Ucuza sattılar sevdaları, üstelik amaç ticaret değildi.
Hep anlamlı muhabbetler koymuştuk ucuz masalara.
Şimdilerde ise kons kahkahalarına meze olduk.

Unutulmuş göz göze gelmenin sıcaklığı.
Birde eli cebinde gezenin yalnızlığı.
Ağzımızdan çıkan kelimeler, rehin aldı bizi bazen.
Boş mevzular mahvetti tüm yaşanmışlığı.

Konuşma...Zaten fazlasıyla sesinle dolu beynim.
Ağla şimdi şu köşede, ağla sana müsade.
Bakalım bu sefer kim duyacak seni.
Konuşma...Konuştuklarını hazmetmekle meşgulum şimdi.

Keşkeleri arkadaş, muhabbeti yoldaş saymayacaktık.
Hep göremediğimiz şeyleri hayal etmekle geçti hayatımız.
En dipteyken zirveye, bakmayacaktık.
Zirvede olsak, belkide aşağıya atlayacaktık.

Ya ilk kelimeyi yazmayacaktık.
Ya da noktayı koymayacaktık.
Aslında ahmak yağmurların enayileri olmayacaktık.
Sağanaklarda, deli gibi koşacaktık.