"Uğruna yazmaya değer bir şeyler bulmak mı, yoksa sevmeye değer bir adam mıydın sen?" diye aklımı kurcalayan o deli sorulara cevap vermeye çalışmak mı daha zoruydu, bilemedim.
Bu sorulara cevabımı merak eder miydin bilmiyorum ama cevabı kalbim biliyordu ve üşüyordu . Üşüyordu çünkü çok uzun zaman olmuştu bir başka kalbe sokulmayalı... Sana sokulmak ve aşık olmak tam deli cesareti isteyen bir şeydi sonradan anlamıştım. Çünkü belki de sadece bir hayaldi.
Telefonda ki sohbetimizde, aramızda çok uzun ve binlerce km varken sana bir romantik komedi senaryosu yazacağım, çünkü baksana aşk binlerce km öteden de olabiliyor, ne binlerce km.yi, ne de saat farkını kendine engel görüyor demiştim. Gülüşmüştük. Belki bir film senaryosu değil ama ismi "Kıtalar Arası" olacak bir aşk romanı yazmaya karar vermiştim işte o gün. Tabii o zaman bilmiyordum ansızın beni unutacağını. Yazacağım kitabın ismi "İsimsiz" olsun böylesi daha iyi tıpkı aşık olduğum adam gibi dedim.
Yorgundum, ruhum yorgun, kalbim yorgun ve ben yorgun.
Sıcacık kanım damlar.
Gir de bak bir ülkeme:
Başsız başsız adamlar...
Ağlayın, su yükselsin!
