24 Ağustos 2017 7403 9
Bir şeyler yazardım bazen… Kalemimin yettiği kadar… Ve kalemimin yetmediği yeri, kelamın bittiği yer sanırdım çoğu zaman. Ama yazamadıklarım zihnimde cirit attıkça daha iyi anlıyorum: İnsan, en çok da susarken konuşurmuş.
Bir şeyler yazabilmek için ne gerekir? Bir kalem, birkaç kâğıt, bir tutam yürek, bir büyük yetmişlik ve belki biraz da gözyaşı… Sizce bunlar yeterli midir? Sanmıyorum: Bir şeyler eksik gibi…
Çok iyi hatırlıyorum: Kâğıtsız kalemsiz, kendi yüreğime siktir çekip, gram içmeden ve gözyaşı dökmeden yazdıklarımı. Ve benden okuduğunuz ne varsa bir parçasıdır sustuklarımın. Dedim ya; sustuğunda çok başka konuşur insan.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta