Yazmak...
Bilekleri kesilmişcesine kalemin,
mürekkebin son damlasına kadar, seni yazmak...
Kelimelerin arasında mesafeler açmadan,
boşluk bırakmadan,
nokta koymadan,
virgüllü sayfalar arasında bir gül kurutmak.
Kokunla hemhâl sayfalara seni anlatmak.
Yazmak...
Öyle derin,
Kıyısında onca eşsiz kederin.
Bir yol ki içimde, yolcusu bitmez bu seferin.
Yazmak...
Şimdi saçlarına dokunurcasına mümkün
Bir hüzün hakim içinde, çocuklar gibi küskün...
Kayıt Tarihi : 8.7.2014 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!