Hastalık dostum bu büsbütün.
Her dakika yazmak isteği var içimde
Ucunda kalemlere muhtaç olmak var.
İlacım belki de bu benim.
Nefes alıyorum yazınca.
Hayat buluyorum.
Sen yokken dostum
Kalemlerimle paylaşırım hayatı
Defterime anlatırım yaşadıklarımı
Beğenmediğim yerde silerim yapraklarını
Ama unuttuklarımı da yazıyor kalemlerim.
En sevmediğim şeyleri hatırlatıyorlar bana.
Sen gibi.
Bırakıyorum böyle zamanlarda yazmayı.
Ama yinede kendimi tutamıyorum
Gözümde sevgi çığlıkları
Yinede yazıyorum.
Seni yazıyorum, İnsanları yazıyorum
Sevgiyi yazıyorum,
Yazmayı yazıyorum yazmaya dair.
Kayıt Tarihi : 24.4.2003 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!