Yazmadan Git Şiiri - Mustafa Özdemir 4

Bu ne tuhaf histir neyle gelir dile
bu bir çile yahut hasta bir düşünce
gündüz aklınca yorarsın gece düşünce
bu gerçeklik zihnime çökerken git

bu ne soluk hatıralar sebya tonlamalar
bu kızılcık vitrinler hacıyatmaz kaseler
şu garip ıslıga bel vuran rakkaseler
bu tını aklımı aşarken git

bu kaybediş rüyası bu leylin sadakası
bir ikindi uyanışı bir kasvetin çanı
her gecemden yıldız çalıp çalıp kaçanı
bilsem de avaz avaz susarken git

bu koyu yeşil masalar cılız zayıf lambalar
geçmişimle ben zar atarız şimdiye
bir yansımaydı yansıdı güneşim diye
batmaya yüz tuttu dönmeden git

bin hal ile hemhal olanın mahalidir bura
dilsize yol soranın ahvalidir bura
kocamış kurdun hülyasıdır bura
gençliğim aklıma düşmeden git.

bu kalemle kağıdın beni taklit etmesi
sende ki cümlelerin geçit töreni
bir ruhun katlidir, hissizliğin eşiği
şiir olsun gerisini yazmadan git