Yazma Tutkusu Şiiri - Tuncer Türkdoğan

YAZMA TUTKUSU

Yazmak mavi bir ova,yazar özgür bir kanat
Ölüme diz çöktürür kaleme hükmeden zat

Söz uçar yazı kalır,ona biçilmez kefen
Yazı seni yaratır Anka’nın küllerinden

Yazının feneridir ışıltan karanlığı
Yaza yaza var ettik kültürü,uygarlığı

Seni yazdığın taşır evrenin her yerine
Bir mısranın sırtında girersin aşk şehrine

Şan,şöhret,servet,para…tatlı bir düş yaratır
Senden kalıcı bir iz: Bıraktığın tek satır.

Kudrette sınırsızsın, her sözün olsa kanun
Yerini tutar mı ki bir sevda mektubunun

Nice varsıl gövdeler sıvıştı görünmeden
İki okkalı dize: Bir insanı var eden.

Silindi toprak oldu nice diktatör kafa
Geride izi mi var? Şöyle bir bak etrafa

Reva gördü çok zalim yazara esareti
Hangi aynaya baksan silinmiş silueti

Yazmak çileli bir yol,göze al her hileyi
Çokça civanlar verdi bu uğurda kelleyi

Pek çok kalem erbabı oldu yurdunda asi
Yazının evladıdır hürriyet,demokrasi

Yazının mürekkebi: Eziyet,keder,elem
Tanrılardan çaldığı tek dostu: Kurşunkalem

Yazar denilen asi her tabuya saldırır
Bu bir tutkulu sevda bu, yazamazsa çıldırır
Dostlara vasiyetim: “Kandilim söndüğü gün
İstemem alkış,mezar…beni yazıya gömün.”