Bilseniz içimde.neler birikti,
Gönül yazma diyor,yazma neyleyim,
Uzaktan görüpte,kaşımı çatsam,
Gönül kızma diyor,kızma neyleyim.
Dostları gönülde,sıraya dizsem,
Beni üzenleri,bendemi üzsem,
Hayırsız olanın üstünü çizsem,
Gönül çizme diyor,çizme neyleyim.
İncinir bu gönül,karınca ezsem,
Dönüşüm aynı yer,nerede gezsem,
Bakıştan,tavırdan, niyeti sezsem,
Gönül sezme diyor,sezme neyleyim.
Ben sana,el, ayak,ben sana gözsem,
Sen bana üveysen,ben sana özsem,
Sonucu ayrılık,denklemi çözsem,
Gönül çözme diyor,çözme neyleyim.
Kayıt Tarihi : 17.9.2011 01:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Kılınç](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/17/yazma-diyor.jpg)
Yazanların çoğunun kendilerini Kâf Dağının ötesinde görmeleri doğaldır. Her yazan, yazdıklarının gücüne inanır. Zaten buna inanmasalar yazma eylemine girişmezler. Her yazan yeni bir ilham ile yazıyor. Her eser en azından bir teşekkürü hak eder....
TÜM YORUMLAR (1)