Yazıyorum Şiiri - Burak Soygür

Yazıyorum sevgilim.
Yaşayışına yazıyorum.
Belki benim olmayışına yazıyorum.
Evet hâla yaşıyorum.
Ve senin gelmişine geçmişine yazıyorum sevgilim.
Mübarek cuma gecesi,saat gece 5 suları,ben hâla ayaktayım.
Seni hâla sevdiğim için yazıyorum.
Sen yoksun yanımda belki ama bi fincan kahvem var.
Fincan fincan kafein alarak yazıyorum.
Seni unutmamak için yazıyorum belki ya da okudukça hatırlamak.
Bir dakika bile ara vermiyorum yazmaya.
Kalemimin kağıda her temasında biraz daha gömülüyorsun bembeyaz sayfalara.
Bazen korkuyorum.
Yazdığım her satır birleşip karşıma sen çıkacaksın diye.
Buna rağmen yazıyorum seni.
Bir kütüphane kurmak istiyorum her rafında sen.
Şimdi kahvemin son yudumları yenilemem gerek.
O olma dan seni yazamam diye korkuyorum.
Bir bilsen kahvenin bendeki hatırını.
Tüm Kütahya uyumakta şu an.
Yanımda yanan bir mum var tüm sokaklar karanlık.
Bense kahvemi yeniledim seni yazmaya devam ediyorum.
Yanımdaki mum ışığı kapkaranlık şehri aydınlatıyor sanki.
Senin sevginin yanında sönüveriyor mum ışığı.
Birinin tüm hayatını olduğu gibi başkasına bağlaması ne kadar saçma.
Bende saçmalıyorum işte.
Seni çok sevdiğimden ya da senin de beni sevmeni istediğimden yazıyorum.
Ama bunun ne önemi var yazıyorum işte.
Bıkmadan, usanmadan ,utanmadan yazıyorum.
Bembeyaz kağıtlarda senin silüetin ve ben sana sesleniyorum.
Beni bu karanlıktan kurtarman için yazıyorum.
Haykırıyorum kağıtlara son nefesimle.
Ben bencil biriyim bilirsin. Sadece benim olman için yazıyorum...