Yazıya Yazıya Şiiri - Tayyibe Atay

bir tatlı kız!..bu günlerde onu duydukça, insan sevgimi kabartan mayaya kavuşmuş gibi oluyorum...alıyorum bu mayayı, taaa çocukluğumun diline yapıştırıyorum!..öyle bir bağırıyorum ki; herkes dönüp bana bakıyor, bütün gazeteler beni yazıyor, onlarca televizyon kanalı beni gösteriyor!.hatta, üç bacaklı sehpaya gerdiği tuval üzerine beni resmediyor ressamlar!.bir köy çocuğunun yüzü yansıyor; bakan ve gören gözlere!..renkli giysiler içine saklanan ufacık bedeni nasıl da güzel anlatamam!.insanın tutup öpesi geliyor!..

onun “yazıyaaa, yazıyaaa, yazıyaaa” diyerek; uyuyanları uyandıran, olup bitenleri öğrenmeye duyarlı insanları başına toplayan ses tını var ya; beni çocukluğuma, köyden çıkıp bir yatılı okulun ilk yılına kadar sürüklüyor!..

“yazıyaaa, yazıyaaa, yazıyaaa..” söylemi, tam da benim çocuk dilimle çakışıyor ve ben bu dili köyde bırakamamış olan biri olarak, kullanıvermişim yatılı okulun ilk günlerinde!..

geliyan, gidiyan, yapıyan, bakıyan demişim mesela!..

demiş olmak sadece benim ödülüm!.ödülümün adı ise; bir güzel ağlamak!..çünkü; arkadaşlarım alay etmişti benimle!.😀

o zaman, böyleydi durum ama; şimdi düşündüğümde, iyi ki alay ettiler, iyi ki ağladım diyorum...yoksa; dilimi düzeltmek için, çıkış yolu kapanmış olurdu!..

benimle dalga geçen bütün sınıf arkadaşlarıma teşekkür ediyorum. hepsini kucaklıyor, hepsine sevgilerimi gönderiyorum buradan!.

bak küçük kız!.bir “yazıyaaaa, yazıyaaa, yazıyaaaa..” diye bağırdın; nerelere sürükledin beni!..yaşanmışlığın güzel yanından hoş bir kare yakaladım senin sayende; az şey mi bu!.

açıkçası kendime bandım; şeker tadındaydı!.

sana da teşekkür ederim ve sevgiyle öperim gözlerinden!..

😀😀