Yazıt Şiiri - Yunus Karaca

Fırtınalar bir çift bakışın ürperten soğukluğunda
Dolaşırken suzinak makamında
Hüzün aşırıverir yalnızlıkları
Bir cesedin soğukluğunda bulursun kendini
Ne yaşadın nasıl öldün bilmezsin
Sırtında kendinden bir kambur
Şiir tadında korku ayarında

Ve eski zaman tozlarından silkinip gelen
Acı tellalı taşır tabutunu
Elinde tuttuğu yüreğinle
Seni savurur sonra bir ince düş
Kabusa dönen yol kıvrımlarının ortasına
İnce bir ateş yakar seni
Cesedinin soğukluğunda hüzün ayarında

Ellerin kavramaz kendini ve ölümünü
Ölüme inat çırpınır çığlıkların
Oysaki artık sağırdır bir zamanlar
Fısıltıları duyan karanlıkların
Ve bir daha yalnız olur ölümün
Kaçarsın cesedinden
Sanki hiç senin olmamışçasına
Ateş kızgınlığında özlem ayarında.

(Ankara 1997)