Kimse vaftiz edilmiş
Birer melek değil bu hayatta
Ne afsunlanmış bir şarkı
Ne de
Tutuldukça aşklara
Kimsesiz bıraktığımız öksüzlüğümüz
Kurtaramaz bizi
Sözlerin kendini
O
Günaha gerdiren
Pejmürde yaralarından
Ondan değimli ki
Babil’ de lanetlendik
Bütün diller karıştı
Ve dağıldı yeryüzüne
Phoenix’ in külleriyle
Kutsanmış kadın
Bu kaçıncı liman
Esmer bir hüznün
Sancısına gebe
Ayrıldığın
Unutma! ! !
Her çığlık yankısını bulurda
Döner gerisin geri
Alnının çatısında patlar.
Kayıt Tarihi : 17.7.2005 19:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Xeylaz Nîgaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/17/yazit-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!