Yaşam hep yaşlı
Hep saklı
Keder önce anneleri vurur
Vururda…
Anneler
Sızlayan göbek bağını
Tuzla dağlar
En son onlar ağlar
Ve…
Dilenciler yitirir tüm ezikliğini
Ey Diyarbekir
Yıkık surların kuşattığı
Kara kıllı fahişe
Bilmez miyim
Gamsız girilmez
Hiçbir kapından
Ve…
Ödeği değil mi yasak dilinin
Sokaklarında yitip giden hayatlar
Ey Diyarbekir
Katran karası yasınla
Bir zılgıt çek yaşlı Tigris’ e
Bir zılgıt ki
İçinde
Yaşam ölüme fit olsun
Bir kez de.
Kayıt Tarihi : 17.7.2005 19:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Xeylaz Nîgaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/07/17/yazit-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!