düştükçe kazanır
kazandıkça kan kaybeder
de
paslı erdemlerimizin duvarlarında
aşınır insanlığımız
çünkü bilirsin
bizim oralar da
kız çocukları
daha adet bile olmadan
kadın olur
evrim artığı
çakalların koynunda
tiz bir çığlık
bırakarak geceye
yazgısına savurur çocukluğunu
işte bu yüzden
en çok da bu yüzden
öyle bir derinime
vur ki
yosun gözlerini
paklansın yüzümüzün kiri
dilimizin pınarında….
Kayıt Tarihi : 17.7.2005 19:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!