Yazın Kokusu Şiiri - Yılmaz Tüzün

-öykü şiir-

Uzak bir yazın daha kapısı aralanıyor.Anılardan biriktirdiğim bütün detayları avuçlayıp bekliyorum.Henüz,kıpırtısı başlamamış,küpe çiçeklerinin,sandallar yeni yeni boya kokularını havaya salmaktalar.Dünya yeni zamanlarına ayarlı,güneş usulcalıkla kamaştırıyor tenleri.Artık iplere çamaşır germe zamanı,coşkunluğun bayrağı gibi salınsınlar diye.Uzun bir yoldan gelmişcesine geçti kış,ürpertisi unutuldu.Günahları örtmüşcesine,karlara,giysilere boğarak hayatı sessizce çekip gitti.Geçmişi unutmak ve bir daha yaşanması mümkün değilmişcesine hazırlanmak yeni zamanlara,böylesi kolaymı? Kaç yaz ve kaç kış geçti üstüste,ne kaldı geriye,yenilenme arzusundan başka.Her kente olduğu gibi,her mevsime de kendimizi götürüyoruz ve değişmiyoruz.Sadece bizi çevreleyen sıcaklık değişiyor,biz aynı kalıyoruz.Havada yeni yeni dolanmaya başladı martı çığlıkları,biz mevsimden mevsime bastırıyoruz etin gizli kalmış cağrısını.Kıyı kasabaları bekliyorlar,onları çoğaltacak,uzun zaman umud eden ve her daim sonsuzluğun lisanını yazmış olanları.Korkunun sözcükleri sandıklara kaldırıldı.Bu rehavet duygusu,yerini yeni bir acıya bırakmaya henüz çok uzak.Fesleğen kokusu dolu gündüz,yakamoz ışıltısıyla dolu geceye karışacak ve insan bir kez daha erteleyecek