Yazın Ardından Ölüm Şiiri - Yasemin Günay

Islak bir yol gidiyor,kollara ayrılıyor
Ben yolun gidişine ayak uyduruyorum
Birileri bu eyleme” yürüyüş” diyorlar
Bence yürüyen hep yol,ben geri kalıyorum

Yapraklar görüyorum yol boyunca, uzanmış
Sarı,kızıl tonlarda,sanki,ateşten yanmış
Ölüm müdür? onlara ağırlıksızlık veren
Rüzgârla uçuyorlar,her yan onlarla dolmuş

Tek onlardır görülen havada,topraklarda
Sanki gizlenmiş,ölüm,dökülen yapraklarda
Mavi renkli bir yazdır,uğrunda ölünen,hep
Böyle büyük hicrâna,ayrılığıdır,sebep

Hayâli,ufuklardan uzaklaşınca onun
Başlar,uygulaması bu kaçınılmaz sonun
Bu son ki, gün gelecek bizleri de bulacak
Ve geriye kalacak...birkaç kurumuş yaprak