Yazım Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Ne zaman gitmek istediysem senden
Gidemedim bir adım ötene
Batmayan güneş gibi
Her daim yazım oldun
Kışımda yazdığım şiirimde

Gökyüzümdün engin semalarında süzüldüğüm
Kah parçalı bulutlu sağnak sağnak döktüğüm
Kah kızılında şafağın umutlarımı söktüğün
Yine de yazım derim sana
Kor kor ateşinde yüreğimi saran
Sardıkça yok oluşa hazırlayan

Asırlardır dilimdeki ezberim
Ne çare bilirim
Yok sende bir yudum kalmış sevgim
Var sende bir emanetim
Versen ölürdüm
Vermedin yine öldüm

Bir çift kumru görür sızlanırım
Ah...! Onlar kadar olamadık ya
Aşktan utanırım
Son dediğim yerde
Tekrar tekrar başa sarar sancılarım

Seni içiyorum avuç avuç
Başkasına atan yüreğini
İhanetin, riyanın zehir zemberek zevkini
Anlamıyor musun?
Her dem bana doluyorsun
Ben senden boşalıyorum

Tut ki bin parçaya bölünmüşüm
Her parçam bütününü arar
Güneşten kopmuş yıldızlar gibi
Şiirim hece hece sana ağlar

Yazım derim sana yazım
Üşüyen yüreğimi ısıtamayan
Acıma ışık mevsimim
Bilirim hiç batmayacak güneşim.